Αγρίνιο

Το σπρέι δεν έχει
στεγνώσει ακόμα.
Μαύρες σταγόνες τρέχουν
σε γκρίζες πολυκατοικίες.

Σωροί από τσιγάρα
στις γωνίες.
Μισοτελειωμένες μπύρες.
Απόηχοι απο τσαμπουκάδες
και μπάφους.

Η εικόνα σου κάθε μέρα.
Ξανά και ξανά και ξανά.

Ίδιοι άνθρωποι.
Ίδιες κουβέντες.
Ίδιες μαλακίες.
Το ίδιο ερώτημα:
Ποιός θα κεράσει;

Μα από εδώ πάνω
φαντάζεις αλλιώτικη.

Εδώ που οι ευκάλυπτοι
και τα πεύκα αλλάζουν την μυρωδιά σου.
Που η ομίχλη σκεπάζει
το γκρίζο
και ακούγονται μόνο αηδόνια.

Αυτά τα πρωινά σ'αγαπάω
που όλοι κοιμούνται
και όλα φαίνονται καινούργια.

Σου άφησα ένα κλαράκι έλατο
στο αγαπημενο μου παγκάκι.
Για να με θυμάσαι.

Γιατί,ξέρεις,
εύχομαι, ποτέ μου
να μην γυρίσω.