Διορία

Είναι ασφαλές να πω
Είμαστε μόνοι
Είμαστε μόνοι
Είμαστε μόνοι

Είναι ασφαλές να πω
Ο κόσμος μας, δεν ενδιαφέρει
Κανένα
Κανένα
Κανένα

Είναι ασφαλές να πω πως η απομόνωση και η σιωπή
Είναι επιβαλλομένη
Τιμωρία
Τιμωρία
Τιμωρία

Ώσπου να σπάσει τη σιωπή
Ο θόρυβος…
Ακούς;
Είναι η καρδιά μου που χτυπά
Πιο δυνατά
Δυνατά
Δυνατά

Είναι καθήκον μου να πω δείλιασα
Ψέμα
Ψέμα
Ψέμα

Είναι καθήκον μου να πω τόλμησα
Ψέμα
Ψέμα
Ψέμα

Είναι καθήκον μου να πω προσπάθησα
Αλήθεια

Είναι αλήθεια το βήμα, τα βήματα, οι διαπιστώσεις
Μέχρι τότε σιωπή και απομόνωση

Ξύπνα με, μόλις έρθει ο Οκτώβρης

19/6/09

Ανεξήγητος ο δρόμος των συννέφων
Στα απελπισμένα μας μάτια
Με λαχτάρα ανατέλλοντος ορίζοντα

Εδώ σταματώ
19/6/09
Οι θρήνοι, τα μοιρολόγια
Τα ουρλιαχτά, πόνου και εξάντλησης
Με μια λέξη

Μεθυσμένη χορεύτρια στους ρυθμούς
Των εξελιγμένων μας τυμπάνων
Μπροστά σε αγάλματα χιονιού
Αναμένοντας την κρίση

Στην διαρκή αλλαγή μονοπατιών
‘‘Κάθε εμπόδιο για καλό’’
Εις υγείαν στις αναπάντεχες στροφές

Ισχυρίζονται πως η σιωπή ουρλιάζει την αλήθεια
Φανερώνεται όμως ο αγώνας με σιωπή?

Άρα οι ιαχές
Πολέμου και αγώνων
Με μια λέξη
Πέρασα
Μπορώ να ανασάνω ξανά.