100 μερες

Καπνός, χαρτάκια, φιλτράκια
και στρίβε
στρίβε, στρίβε.
Έλα μου που δεν καπνίζω
πλέον.

Μα μου αρέσει η μυρωδιά.
Μου κρατάει συντροφιά.
Τώρα που δεν είσαι εδω...

Δεν κλείνω τα παράθυρα
και ας έχει πιάσει κρύο...

Τα φύλλα στα δέντρα
κιτρινοκόκκινα.
Η γλυκιά μυρωδιά της Βαλτικής.

Οι γλάροι πετάνε πάνω απ τις ταράτσες
κρώζοντας θλιβερά,
θυμίζοντας άλλα μέρη
άλλες εποχές.

Το χώμα αναδίδει νόστο.

Η κούπα με το τσάι αχνίζει
τα παγωμένα μου χέρια
η χνουδωτή κουβέρτα στους ώμους.
Έβαλα το τσαγερό να βράσει.

Κοίταξα τον τοίχο.
Το ημερολόγιο. Τις 100 μέρες
γραμμή τη γραμμή σβησμένες...

Άφησα την κούπα.
Σήκωσα το σακίδιο,
άνοιξα την πόρτα.
Χαμογέλασα και κλείδωσα.

Το τσαγερό άρχισε να σφφυρίζει.