Γαλαζοπράσινο Φόρεμα

Ξεσκόνισμα, σκούπισμα,
σφουγγάρισμα, συμμάζεμα
και τα δάχτυλα μου αναδίδουν
χλωρίνη.

Σκεφτική φτάνω στη ντουλάπα
και άθελα μου έπεσε στο χέρι μου
ένα φόρεμα.
Ύφασμα αναμνησιακό.

Γαλαζοπράσινο, με κίτρινα λουλούδια
στο πλάι. Απαλό
Ελαφρύ, από βαμβάκι.
Θα έλεγε κανείς αέρινο.

Σπιούνικα με τύφλωσε ο ήλιος
με την άκρη του φορέματος
ακόμα στην παλάμη μου.

Γύρισα το κεφάλι μου έκπληκτη
και μου ξέφυγε ένα κοφτό
γελάκι...
"Για δες! μύρισε Άνοιξη..."

Ερημωμένοι Κήποι

Με κεκτημένη ταχύτητα
απ' το γύρισμα της ρόδας
ξάφνου, γεννήθηκε η επιτακτική
επιθυμία μου να σταματήσω.

Έτσι κατέβηκα απ΄τη σέλα
για να αντικρίσω
μια τσιμεντένια πλατφόρμα
τα αφρισμένα κύμματα
και πάνω στη γερασμένη άμμο
μια σειρά εγκαταλελειμμένα σπίτια.

Μόνο για να μονολογήσω :
"Σκούντησέ με, σε αυτή την
αίσθηση απελευθέρωσης που
αιχμαλώτισε το ανέγγιχτο.

Σκούντησέ με, στην επιβεβαίωση
της πραγματικότητας, γιατί πάντα
φοβόμουν την ψευδαίσθηση.

Εδώ σε αυτή την απόμακρη
γωνιά που κατοικούν
τα όνειρά μου."

Γύρισα πίσω στο ποδήλατο.
Απ' το διπλανό κήπο έκοψα
δυο φύλλα.

Τα έτριψα στα δάχτυλά μου
και μοσχοβόλησε ο αέρας
αψιά μυρωδιά δεντρολίβανου.