Παράλληλος Κόσμος

Ρούχα πλαστικά
τραγούδια δήθεν λαϊκά

Άνθρωποι που μεγάλωσαν
με όνειρο χλιδής
ως όνειρο ευτυχίας
Που μεγάλωσαν σε κόσμο ψευτιάς
Μάθε αν όχι να συμπονάς
τότε να λυπάσαι...

σχόλια μουρμουριστά
χασκογελώντας στα κρυφά
Σε φούσκα γυαλιστερή
υποτιθέμενη, φανταστική
όλη τους η ζωή
κλεισμένη στην T.V.

Μα άκου
οδύνη αν δεν βιώσεις
δεν θα γνωρίσεις ηδονή.

Επιστροφές

Αστραπιαίες 
οι σκηνές εκ μεταφορικών
από πατρίδα σε πατρίδα
μονίμως διχασμένη

Μεν
της αγάπης μου διαποτισμένα
τα χώματα τούτα σκονισμένα
του ηλίου κατακαμένα
απ' το αλάτι ανεμοδαρμένα

Δε
Του δάσους το μυστήριο
Της πεδιάδας το ακατάλυπτο λογύδριο
του νυχτερινού ουρανού το ολόλαμπρο εμφαλτήριο

Και ας είναι παγωμένα
τα χώματα της γεννησής μου

Μεταίχμιο

Άρνηση και αδιέξοδο
η είσπραξη μου
στην επίδειξη
της υπομονής μου

Κάτω απ' τα μπαλκόνια
στις βρεγμένες πλατείες
νικοτίνη και αλκοόλ
αγκομαχητά μεσ' τα στενά
όλα στα κρυφά...

Απροσανατόλιστα, αλλοπρόσαλλα.
Απόπειρα εξόδου
με εγγραφές μελανιού
και καταμετρώντας τις μέρες.

Στην αιώνια σχεδόν
ελπίδα επιστροφής.

Ποιείν.

Με ένα κουρέλι
είμαι ντυμένη
Ως αντίκρισμα της συμβολής μου
σε αυτό τον άσπιλο τόπο.

Οικτρό,
σαν τυλιγμένο από φίδια
μελανών λέξεων
και φράσεων.

Άγκυρα που σκαλώνει
στην πεζή,
μάλλον γλώσσας
φυλακή.

Εβένινο και καυστικό
βαρίδι μυστικό.

Ορίστε το ποιείν.
Με αυτό το φρικαλέα ασήκωτο κορμί
να φυλακίσεις του αγέρα
τα αιθέρια γυρίσματα.