Ασπρόμαυρη φωτογραφία

Βλέπεις, εδώ φτάσαμε.
Μας συλλαμβάνουν
που μοιράζουμε φυλλάδια.

Μιλάμε για το παρελθόν
λες και είναι ξεχασμένα
μεγαλεία.
Οι δολοφονικές ματιές δεν λείπουν
για να υπερασπιστούμε
τα και καλά
τα επαναστατικά μας αρχίδια.

Έτσι είμαστε.
Σαν σε ασπρόμαυρη φωτογραφία
σε κάτι ετοιμόρροπα στέκια
κοκαλωμένοι απ' το κρύο,
με μισοτελειωμένα τσιγάρα στα τρεμάμενα χέρια μας
να φανταζόμαστε μια άλλη κοινωνία.

Μάλλον,
έτσι καταντήσαμε. 

Πάμε για μπάλα

Και έτσι βρεθήκαμε εδώ.
Φεβρουάριος. Κυριακή απόγευμα.
Με κάτι κουρασμένα παλικάρια
22, 23 χορών.

Σε ένα ξεχασμένα γήπεδο
ποδοσφαίρου
με μια χιλιομπαλομένη μπάλα.

Στις δίπλα καφετέριες
13χρονα παιδιά με πουκάμισα
παντελόνια κολλητά
ζελέ στα μαλλιά.
Η νέα μας γενιά.

Και εδώ
σε ένα ξεχασμένο γήπεδο
κάτι κουρασμένα παλικάρια
με πνευμόνια σάπια
απ' το τσιγάρο

Προσπαθούν να θυμηθούν τα παλιά.