11/10/09

Τικ τακ, τικ τακ
Ηχεί ο χρόνος σε ετούτο το έρημο σπίτι
Τικ τακ, τικ τακ
Απομακρυσμένες εικόνες, ήχοι, μυρωδιές
Με στοιχειώνουν

Τα κοκαλωμένα μου χέρια
Σε αναζήτηση στηρίγματος ποίησης
Τικ τακ, τικ τακ
Ξέσπασμα ανώφελων δακρύων
Ανώφελων ανησυχιών
Σε πραγματοποιημένη απόφαση

Τικ τακ, τικ τακ
Φοβάμαι
Η συνειδητοποίηση της πτήσης
Τα απλωμένα
Τραυματισμένα μου φτερά
Είμαι μόνη
Πετάω
Είμαι ελεύθερη
Τικ
Τακ

Εσωτερικό

Άσπρο και μαύρο
Διαπίστωση όρασης μου
Ανυπαρξίας γκρίζου

Κυνήγι καθρεφτών
Καταδίωξη αόρατων προσωπείων
Καθημερινής εξονυχιστικής αυτοκριτικής
Το στοίχειωμά μου απ’ το πλήθος
Τα βλέμματα, τις αφανείς σκέψεις

Και προβάλλουν οι περιορισμοί
Οι στρατηγικές επιβίωσης

Μόνο τα πούπουλα άκουσαν παράπονα
Τα κατάπιαν και
Άκρα του τάφου σιωπή
Εγώ είμαι στο κρύο
Εγώ είμαι στο σκοτάδι
Και ψιθυρίζω
‘‘Θέλω να δω χρώματα…’’

Σιωπηλοί Κριτές

Χαίρε
Πνεύμα στον καθρέφτη, χαίρε
Για άλλη μια φορά
Υποκλίνομαι μπροστά σου
Στη κριτική, στην υπερβολή, στη σκληρότητα
Υποκλίνομαι

Οι υποτιθέμενες απαιτήσεις της κοινωνίας
Το κίνητρό σας
Με άλλα λόγια, οι μπογιές στο πρόσωπό μου
Κατανοώ

Το χρώμα των μαλλιών?
Τι μου επιβάλλεις?
Μαύρο? Κόκκινο? Καστανό?
Ναι, ναι …κατανοώ…
Το ξανθό είναι πιο καλό

Τα ρούχα μου? Τι έχουν?
Α…πρέπει να είναι επώνυμα..
Ναι, ναι κατανοώ
Είναι για καλό…κατανοώ…

Υποκλίνομαι στην εξουσία σας
Κύριε καθρέφτη
Τις διαταγές σας
Τα νήματα που κινούν το σώμα μου
Ή μια άβουλη μαριονέτα?

Χαίρε και σε σας
Κύριε της ζυγαριάς
Ναι, ναι την δίαιτα σας ακολουθώ πιστά
Ένα μήλο μόνο έφαγα χθες

Ω τι δυστυχία!
Τα κόκαλα μου δεν φαίνονται ακόμα…
Ναι, ναι θα χάσω κιλά
Μισό μήλο σήμερα ή καλύτερα μόνο νερό?

Μην πανικοβάλλεστε κύριε ζυγαριά!
Το υπόσχομαι δεν θα φάω ποτέ ξανά…

Κύριοι κριτές
Υποκλίνομαι μπροστά σας
Στην πλύση του εγκεφάλου
Υποκλίνομαι