Ποτάμι

Γρασίδι θερμό
Υγρό
θόλος πρασίνου
απόκοσμο κελάηδημα

Ρεύμα
Στα άκρα ορμητικό
κρύο, παρασυρόμενο
και ίσως λίγο πειρακτικό

αγέρας σιγαλιάς
παράδοση ποταμού

έπειτα σιωπή
έπειτα γαλήνη

Σεπτέμβρης

ξυπόλυτη
βρύα και χόρτο
σωπαίνουν τα βήματα
φυλωσίες, κοφτές ανάσες
μικρά γελάκια σταγόνων

καλύπτουν το κορμί μου
στον ύμνο που υψώνει η φωνή μου
στην ισχυρή αμφιβολία της ψυχής μου


επανάληψη
ουρλιαχτά φυγής
κόσμου εσωσεστρεφής
σκοτείνιασμα της συλλογής

αδύνατοι έρωτες
απόστασης, ασφάλειας
διάστασης, προστασίας
σε μοίρα πρώτη και δεύτερη

κάψε τα νήματα
μην ξεχνάς
επιτεύγματα μοναξιάς
πάλη λησμονιάς
ατρόμητη στάσου

πνίξε, βύθισε
δάσος ικετεύω
στον ουρανό που σκεπάζει γκρίζο
την επερχόμενη μετάβαση επιθυμώ να γνωρίζω

πνίξε, βύθισε
κάψε τα νήματα
σπασμών μου, ανήμπορης αντίδρασης
για αδυναμία επανασύνδεσης
κάψε τα νήματα

όταν τα φύλλα με σκεπάσουν
ξύπνα με
ξύπνα με την ώρα της φυγής