Σπίτι

Παρακμιακή γοητεία.
Ναι, αυτό ήταν το όνομά σου.
Έτσι ήθελα να σε θυμάμαι.

Τι γκριζουπόλεις
με τους πολύχρωμους ανθρώπους,
Τις μυρωδιές απ τα μπαχάρια και τα καπνά.
Τα καλοκαιρινά μεθύσια στις πλατείες.
Μπύρα περιπτέρου.
Τα κιτρινισμένα σου χωράφια
και μαύρο σου χώμα.
Τα φθινοπώρια ανθισμένα,
τις πυγολαμπίδες στην απόχη.
Τζάκι, κάστανα στη θράκα
και ρακί.

Έτσι θέλω να σε θυμάμαι.

όχι, τώρα
που οι πλατείες μυρίζουν κάτουρο,
και οι πολυκατοικίες φαντάζουν πιο ψηλές.
Που οι άνθρωποι κουβαλούν βλέμμα νεκρό.

Όχι δεν θα σε θυμάμαι έτσι.
Κλείσε τα μάτια mon cher.
Πιάσε το χέρι μου.
Απόψε δραπετεύουμε.

Πάμε να δούμε αλλού το ξημέρωμα.