Απόκρυφα

Ω ναι μίζεροι
εσείς, εσείς
Δακτυλοδεικτούμενοι
σας χρωστάω, ευγνωμοσύνη
για τις χαρακιές αλησμόνητου δερματός
παντός είδους
χρωστάω ευχαριστώ

τις παραπάνω μονοκοντυλιές
αληθινές μεν δε κάλπικες
το μοναδικό ίσως πλάσμα
που κοιμάται αφυπνίσατε

παραμερίζει βίαια
δεν νοιαζεται καθόλου
πληγώνει και τσακίζει
ίδιο και υπολοίπους
η παροδόχή στο θράσος του
ίσως και ένα μπράβο

όχι ως αξιολόγηση των πράξεων παραδοχή
μα παρά την θέλησή μας
Γνήσιο
Ανυπόκριτο

Αγνοεί
Αθώο, καλό
ουτοπικά τα τελευταία
ίσως και υποκριτικά

Έτσι...ναι...ολόκληρο
δεν του λείπουνε κομμάτια
στάζοντας την πίσσα που δημιουργήθηκε
και τα μάτια του...αίμα
απάνθρωπο, σκληρό
ω ναι...τόσο φονικό

αντικρίζει το κόσμο
ατρόμητο προχωρά
Ισχυρούς περιφρονεί
Υποκριτές χαίρεται
το ίδιο σκοτάδι που κρύβεται δημιουργήθηκε
Αδύναμους γελά
με ένα πάτημα δεν θα υπάρχουν πια
Νεκρούς χαμογελά
αυτούς που σκότωσε αναγνωρίζει
τα μάτια που ξερίζωσε απ΄τισ κογχες
τα στόματα που έραψε για να σωπάσει τις καυγές
να τους πνίξει η Απελπισία
το τρόμο τον ίδιο
Θάνατο Δημιουργό

Δεν υπάρχει λόγος μετάνιας, συγχώρεσης
αποδέχεται την υπαρξή του
μονάχο στην κοιλαδα ανύπαρκτων υπάρξεων
Φονιάς θαυμάζει τα θυματά του
και έτσι διεστραμένο
είναι ευχαριστημένο