Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

το σχέδιο

μόνο τα σοκάκια αλλάξανε.

πλακόστρωτα δρομάκια.
τούβλινοι τοίχοι.
Παράθυρα που τρίζουνε
και παγωμένες λακούβες.

βγαίνω στο σκοτάδι,
τότε που μακραίνουν οι σκιές
και το χιόνι πνίγει τα βήματά μας.

η χαρά του ήλιου ακόμα με τρομάζει.

εδώ που με ανάγκασα να ζω.
με τα σύννεφα, το γκρί, τη νύχτα.
μη με πιάσουν.μη με καταλάβουν.
για το σχέδιο.

στα κλεφτά.
βιαστικά, αλαφροπάτητη.
για το σχέδιο.

στα ανήληαγα σοκάκια.
υπόκοφος αντήλαλος.
για το σχέδιο.

και κάθε φορά ακούω
όταν κάνεις σχέδια
ο θεός γελάει.

μα εδώ
θεός δεν υπάρχει.

άρα δεν γελά κανείς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου